Elya Kinderheim

donderdag 13 juni
Dit weeshuis hebben we gisteren bezocht. De eigenaresse van Ibis Guesthouse Angelika Riedlinger, heeft in 2010 voor de bouw van dit weeshuis gezorgd. Zij komt uit Duitsland en heeft daar geld ingezameld en de moeder van haar Sri Lankaanse vriend Ranjith heeft de grond geschonken. Er is plaats voor 30 jongens in de leeftijd van 4 tot 16 jaar. We hebben een rondleiding gehad. Een mooi project. Respect. www.eliya-kinderheim-srilanka.com
Het was de bedoeling dat we gisteren zouden gaan fietsen. We hadden vier fietsen gereserveerd. Toen we ze ophaalden bleken er twee redelijk goed te zijn, één was zo’n oude Engelse fiets met overal speling en bij één deden de remmen het voor geen meter. Sorry, maar dit waren niet de fietsen waar wij mee wilden fietsen. Geen versnellingen oké, maar geen remmen is veel te gevaarlijk.
We zijn heel Tangalle nog doorgelopen om te kijken of we betere fietsen konden huren, maar dat lukte niet. Het is op dit moment laagseizoen en er zijn bijna geen toeristen in Tangalle. Fietsen zijn er denk daarom ook nog niet.
We besloten om een tuktuk te nemen. We wilden naar Mulkirigala Vihara. Dat is een rots klooster. Via steile trappen kan je verschillende niveaus bekijken. Op ieder niveau bevonden zich één of twee liggende Boeddha’s en prachtige muurschilderingen. Helemaal boven was een stoepa en een prachtig uitzicht. Zeer de moeite waard. De tocht er heen was mooi. We hadden een tuktukdriver die lekker rustig reed en af en toe stopte zodat er foto’s gemaakt konden worden. Vooral van kleine watertjes met prachtige lotusbloemen. Als ik het goed begrepen heb zitten er in die watertjes ook krokodillen. Ik heb ze niet gezien.
Na dit prachtigst hebben we ons terug laten brengen naar het guesthouse en hebben aan het strand een milkshake gedronken, waarna we naar het kindertehuis zijn gewandeld.
Gisterenavond laat in de middag kwam Thushara langs. Dat is een jongen die Els, Gerda en ik 1 ½ jaar geleden hebben ontmoet en waar Els nog steeds contact mee heeft. Hij werkt in Tangalle in een hotel en heeft een eigen tuktuk. Leuk om hem weer te zien. Hij heeft met ons gegeten.
Afgelopen nacht hadden Els een ik een vuurvliegje in de kamer. Zo mooi. Wie hield ons in de gaten?
Vanochtend on zeven uur hebben we ontbeten en om acht uur was de chauffeur er die ons naar Arugam Bay zou brengen. Deze baai staat bekend om het golfsurfen en geen van ons vieren is ooit aan de oostkust geweest. Wie weet ga ik een poging wagen.
We hadden echt zin in de autotocht erheen. Een gedeelte van de tocht, tot Tissahamarama hebben Els, Gerda en ik 1 ½ jaar terug gefietst. Leuk om dat weer te zien. Veel curd(buffeljoghurt)stalletjes onderweg. We reden langs het Bundala National Park en door een gedeelte van het Yala National Park. Wij hebben de A2 toen gefietst, nu reden we via de B53. Een heel stille, mooie weg. Van de B53 kwamen we op de A4, die gaat door het Lahugala Kitulana National Park. In de reisgids stond dat je daar soms wilde olifanten kon zien. En jawel, een cadeautje, we zagen drie olifanten. Wauw wat word je daar blij van. Daar hebben we natuurlijk mooie foto’s van gemaakt.
We hadden een chauffeur die heerlijk rustig reed en stopte als wij dat wilden. Onderweg hebben we thee (of wat daar voor door moest gaan) gedronken in een klein restaurantje aan de kant van de weg. En wat wij op de fiets mee maken, maakten we nu ook mee. Het halve dorp om ons heen. Hans had vlindertjes voor de kinderen en Els vingerpopjes. Door het dolle heen waren de kindjes en ook hun moeders.
We waren al vroeg in Arumga Bay en gingen eerst lunchen in het onderkomen dat bij ons 1e stond. Toen we zaten te wachten op de lunch zijn Hans en Ted bij de buren gaan kijken. Ze waren meteen dol enthousiast over de huisjes daar. Kleine huisjes met rieten daken in een prachtige tuin. Daar zitten we nu. Surf N Sun heet het.
We willen hier echt fietsen. Het is vlak hier en super rustig. Vanmiddag gingen we op zoek naar fietsen. Aan het strand even een juice drinkend, raken we aan de praat met een jongen, die ook fietsen heeft geregeld voor ons. Hij komt uit Talpe en kent Amara. Hij had van Amara gehoord dat er vier mensen uit Nederland zouden komen om zijn huisje op te knappen. Hoe kan dit weer. Ruim 300 km van Talpe kom je deze jongen tegen die van ons gehoord heeft.
We zagen ook nog een stel apen hier in het dorp. Het kan niet op.
Ik zit nu dit stukje te schrijven, terwijl Ted, Els en Hans met een jongen zitten te praten die ook uit de buurt van Unawatuna komt. Zijn overgrootvader heeft bij Nederlanders gewerkt en er altijd veel over verteld. Hij vindt het daarom heel leuk om met ons te praten en over Nederland te horen.
Het stukje is toch weer langer geworden dan ik wilde, daarom stop ik er mee.
We hebben het ontzettend naar onze zin. We genieten.
Heel veel liefs en bedankt voor de reacties. Wij vinden de reacties echt heel leuk