15 december
Wat weer een mooie fietsdag gisteren van Nam Yun naar Katharalak. We waren weer vroeg uit de veren en zaten om kwart voor zeven op de fiets. Mooie, iets glooiende weg met weer heel veel cassave in alle stadia, geoogste,dorre rijstvelden en rubber. Alles ziet er hier opgeruimd uit. Niet zo veel troep op de wegen. Mooie huisjes met tuintjes. Het is hier waarschijnlijk iets rijker dan in het midden en noorden van de Isan.
Onderweg weer veel duimen omhoog.
We hebben de watervallen, de smaragden driehoek en de tempel Khao Phra Viharn overgeslagen. Er gaan stijle wegen heen en we hebben er geen tijd meer voor.
Khao Phra Viharn of Preah Vihear is een Khmerruine die tussen de 9e en 12e eeuw gebouwd is en ligt op de Thais-Cambodjaanse grens. Regelmatig zijn hier grensconflicten over de eigendomsrechten van deze tempel.
Katharalak is een grote provincieplaats met aan het begin een grote witte stoepa (een nieuwe), veel winkels en een overdekte markt. De avondmarkt is bijzonder. Het is niet een markt waar je kant en klaar eten koopt, maar groentes, vlees, vis, etc. Veel vieze dingen, zoals rat,, insecten (kakkerlakken), gevilde kikkers. Brrrr.
In de Isan spreekt men nauwelijks Engels en je ziet geen falangs (westerse mensen) of toeristen. Met point it en handen en voeten kom je een eind. Els is een kanjer in het bestellen van eten zonder vlees.Het is nog niet een keer fout gegaan. (Sorry, vanmiddag voor de eerste keer, er zaten wat stukjes kip in de gebakken rijst. Ik heb ze er uit gevist.)
Bij de stoepa was een of ander feest met live muziek.
Vanochtend weer vroeg op pad. Doel: Wat Lan Kuat in Khun Han. 22 km stond er op een wegwijzer in Kantharalak. Nou dat werden er meer dan 40. Niet erg want het waren 40 mooie km’s. Wat Lan Kuat is een tempel die helemaal bekleed is met anderhalf miljoen bier- en energiedrankflesjes. De groene flessen zijn van Heineken. Je weet niet wat je ziet. Zelfs de huisjes van de Monniken zijn met bierflesjes bekleed.
Hierna wilden we nog zo’n 20 km fietsen en dan een onderkomen zoeken. Niet dus. Geen hotel of resort te bekennen. En het was deze keer een saaie, hete weg. Dan maar vragen bij het politiebureau. Inderdaad geen onderkomen in de buurt. Er liep daar een directeur van een school rond en die sprak wat Engels. Uiteindelijk hadden we het voor elkaar. We werden met de pick-up van de politie naar Si Saket gebracht (jammer genoeg geen sirene en zwaailicht). Ongeveer 40 km. Daar zitten we nu in een hotel en hebben net treintickets voor morgenochtend naar Ayutthaya gekocht. Daar blijven we drie nachten en dan gaan Annemarie en Liesbeth terug. Sniksnik. Els en ik blijven nog een tijdje.
Het was wel weer volksvermaak, wij met fietsen in die politie pick-up. Bij het inladen, uitladen en onderweg steeds op de foto. Ook door de politie. Zelfs selfies in de auto. Het was weer een meemaaksel.
Het volgende berichtje zal uit Ayutthaya komen, dat voelt als thuiskomen. We hebben The Sixty at Ayutthaya gereserveerd. Heerlijk guesthouse met zeer vriendelijke mensen.
Tot dan. Veel liefs van ons. Xxxxe