Onze laatste dag in Unawatuna

9 juni
Eerst nog wat dingen die mij te binnen schieten. We hebben af en toe gigantische regenbuien. Zo ook gisterennacht. We hoorden dat in Colombo de straten blank stonden en dat op zee meer dan 40 mensen worden vermist. Hier loopt het water de zee in, maar door de storm zijn heel veel bomen omgewaaid en zaten we bijna een dag zonder stroom. Gisteren toen we even naar een winkel liepen werden we ook overvallen door een stortbui. Een mevrouw vroeg of we bij haar wilden schuilen en dat hebben we gedaan. Ze sprak geen Engels en riep haar dochter, die naast haar woont, erbij. Zij sprak heel goed Engels. Voor beide kanten is dat leuk, omdat we wat meer van elkaar te weten komen. Haar man werkt in een kledingfabriek en zij is huisvrouw. Ze heeft een dochtertje van 10 die op school zit en een zoontje van 1 ½ jaar. Haar dochtertje leert al een beetje Engels.
Die regenbuien zijn geen ramp. Ze duren een kwartier of zo en daarna schijnt vaak de zon weer. ’s Nachts kan zo’n bui wel uren duren.
Gisteren kwam de schoonzus van de familie aanzetten met een heel klein waterschilpadje. Die liep vlak bij het huisje en is later weer teruggezet.
Je ziet hier bij ieder huis wel een paar honden die enorm blaffen als je langs loopt. Maar … blaffende honden bijten niet en dat klopt in dit geval. De honden hebben nooit uitgehaald naar ons en blijven redelijk op het erf.
Vandaag hebben we om 11 uur een tuktuk besteld. Daarom hadden we tijd voor wat huishoudelijke dingen, o.a. de was. Ze hebben hier een wasmachine, zo’n ouderwetse met een losse centrifuge met alleen koud water. Daar hebben we de was in gedaan. Alles is weer fris en evengoed schoon.
Ted zit binnen een stukje voor haar waarbenjij.nu te schrijven. Ze kan zich niet concentreren. Hans zit met de twee broers te praten en dat gaat niet zachtjes. Vooral de getrouwde broer (ik weet zijn naam niet) heeft een schelle hoge stem. Hij is een slimme man, die goed Engels spreekt en veel weet. Hij regelt ook alles hier. Lakshman de ongetrouwde broer zegt bij alles wat wij vragen: “I ask my brother”, terwijl hij ook niet dom is.
Het is nu inmiddels 21.15 uur en het is bijna bedtijd. Vanmiddag hebben we afscheid genomen van de familie na een heerlijke lunch. Moeilijk hoor, voor ons en voor hen. Maar ja er is een tijd van komen en een tijd van gaan.
Vanmiddag zijn Hans en Ted naar Galle geweest en Els en ik naar Jungle Beach. De naam zegt het al je loopt door de jungle naar een baaitje. Zowel de wandeling er heen als het strand is mooi. Er komen daar voornamelijk locals. We hebben lekker in het zonnetje naar de mensen zitten kijken die aan het zwemmen waren in de zee en spelletjes aan het doen op het strand.
Terwijl wij net zaten te eten in het guesthouse ging de telefoon. Amara. Hij wilde met Chathurika en Yashitha langskomen om een cadeautje te brengen. Zagen we ze nog een keer. We kregen twee trossen bananen en schelpen. De oom van Amara was ook mee. We hebben op het terras thee met ze gedronken. Maar toen moesten we nog een keer afscheid nemen.
Vandaag was het prachtig weer. Zon en niet te heet. Ik denk een graad of 30.
Ik ga er mee stoppen en ga dit plaatsen, want anders wordt het te laat. Ga ook nog wat foto’s uitzoeken om er bij te zetten.
Morgen om negen uur komt de auto die ons naar Tangalle brengt, ons volgende onderkomen. We zijn benieuwd. Of we daar ook wifi hebben weten we niet.
Liefs weer van ons vieren.