Fietsen

Vrijdag 14 juni
Vanochtend hebben we dan eindelijk fietsen gehuurd. Niet de fietsen die we in Nederland hebben, maar toch. Hans had een mountainbike waarvan de versnellingen het niet deden. Voor stond de versnelling op het middenblad en achter op de kleinste. Bij Ted haar fiets lukte het niet om het zadel hoger te krijgen. Els en ik waren redelijk tevreden. Die van mij trapte alleen heel zwaar, maar dat is goed voor me, kan ik mijn energie kwijt.
Na het ontbijt zijn Els en ik verhuisd naar een ander huisje. Nu niet tegenover Ted en Hans, maar er naast. Het huisje is wat luxer dan het huisje waar we eerst zaten. Daar hadden we een vrij scheve houten vloer met zeil en nu een rechte betonnen vloer. Naar het oude huisje moesten we een trapje op en nu niet. En hier staat in de badkamer een boom, heel apart. Wat leuk is hier dat er bij elk huisje een hangmat hangt. Els is er niet uit te slaan. Ons bed was extra mooi opgemaakt met bloemetjes op de lakens.
Na deze verhuizing zijn we de fietsen gaan halen. We hebben ongeveer 30 km gefietst van Arugam Bay naar Crocodile Lake. Helaas we hebben geen krokodillen gezien. We veel vogels, nu ook die reigers met een zwarte kop en bijeneters. En ontelbaar veel ijsvogels, waaronder een zwart-witte die in het water dook. Mijn vogellijst begint al weer aardig lang te worden. Verder veel buffels, apen en rijstvelden onderweg. We fietsten door kleine dorpjes en waren weer een bezienswaardigheid. Een mooie fietstocht.
Het is hier aan de oostkust een stuk warmer dan aan de zuidkust. Het loopt hier wel op naar de 40 graden. Zweten. Ook regent het hier niet. In het zuiden hadden we toch wel iedere dag een flinke hoosbui.
Toen we terug kwamen van de fietstocht bestelden we bier. Het halve personeel inclusief eigenaar kwam bij ons zitten. Waarschijnlijk heeft de eigenaar geen vergunning voor bier, daarom kregen we het bier in een theepot en theekopjes. Wij hebben dit 1 ½ jaar terug ook een keer meegemaakt in Ella.
Het is leuk om met de Sri Lakanen te praten en zij vinden het leuk om meer van Nederland te horen. We genieten hier.
Ook weer grappig was onze poging om Ted haar zadel hoger te krijgen. Iedereen bemoeide zich ermee. Na en combinatietang, sleutels die te groot of te klein waren, kwam er iemand met een doppenset en toen lukte het.
Zaterdag 15 juni
We waren vanochtend vroeg uit de veren, want we wilden aan het strand naar de vissers gaan kijken die hun vissen op het strand verkopen. Dat is ook weer een meemaaksel. Zeker wel een vijftig vissersmannen. En heel veel soorten vis. Ik zag er ook een hamerhaaitje tussen liggen.
Na het ontbijt weer op de fiets, maar nu de andere kant op, richting noorden naar het plaatsje Pottuvil. Els en ik gingen samen en Ted en Hans ook. Onderweg kwamen we elkaar steeds tegen. Het is hier allemaal niet zo groot en echte bezienswaardigheden zijn er niet.
We gingen eerst een brug over een lagune over. Daar krioelde het van de roofvogels, zo mooi. En ook van de aalscholvers en verschillende soorten reigers.
Aan de andere kant van de brug zochten we kleine weggetjes op. En … niet geloven we zagen een pelikaan. Helaas vloog hij weg voor ik een foto kon maken.
Hier wonen veel moslims, daarom zijn denk ik de huisjes afgeschermd door muren. Evengoed maak je veel contact. Iedereen zegt je gedag en niet alle vrouwen lopen met hoofddoekjes op. Boerka’s hebben we helemaal nog niet gezien. Els was weer van de ballonnetjes.
We hebben een tijd met een jongen staan praten die in Engeland bouwkunde heeft gestudeerd en binnenkort weer naar Engeland terug gaat. Een paar jochies op de fiets vroegen om pennen. Die had ik toevallig bij me. Binnen een mum van tijd was ik al mijn pennen kwijt. We zochten een postkantoor en een bijdehand jochie zei ik breng jullie wel, want jullie hebben ook iets voor mij gedaan. Hij noemde ons zijn vriend.
Om een uur of twaalf hielden we het voor gezien. Het was weer zo warm. We hebben de fietsen meteen weggebracht. Morgen gaan we de bergen in. Daar zal het een stuk koeler zijn. We gaan naar Ella en dat ligt op 1000 meter.
We hebben nog even wat gedronken bij die jongen die Amara kent en e-mailadressen uitgewisseld en facebook. Ook hebben we Amara gebeld. Het regent nog steeds in Unawatuna. Helaas voor Amara, daardoor kan hij geen cocosnoten plukken en heeft ook geen inkomen.
We zitten heerlijk op de terrasjes voor onze huisjes in de schaduw. Els en Hans in de hangmatten. Dit plekje gaan we missen.
Zo ik stop ermee en ga dit weer op de weblog zetten.
Lfs vanuit een heet Sri Lanka.