En toen waren er nog twee

18 Dec 2016

En toen waren er nog twee.

Liesbeth en Annemarie zijn vertrokken.
We hebben fantastische weken gehad. Hoogtepunt was de zee, de Golf van Thailand en de Andaman Zee.
De Golf van Thailand met veel wind, hoge golven en een paar flinke tropische buien met onweer. De Andaman Zee veel rustiger.
De wind hadden we meestal in de rug.
De temperatuur kon niet beter. Rond de 30 graden en meestal half bewolkt.
Één dag de hele dag regen, dat was in Ranong.
Buiten de drukke vier, vaak mooie weggetjes gefietst tussen de Rubber- en cocosplantages. De natuur zo mooi groen. De prachtigste planten die wij als kamerplant hebben.
We hebben bijna 900 km gefietst, 250 km met een busje afgelegd en naar Ko Yao Noi en Phuket met de boot.
De fietsen hebben het uitstekend gedaan. Nul lekke banden. En, het links rijden, of we nooit anders gedaan hebben.
De stranden aan de Andaman Zee zijn prachtig, het bounty gevoel.
Veel fijne mensen ontmoet, met en zonder fiets. O.a. Johanna en Meindert en een fietser uit Liverpool.
Het eten was heerlijk. Veel Pad thai gegeten en gebakken rijst, maar ook vis, groentes (zoet/zuur of met oestersaus), papayasalade, gebakken banaan en de oliebolletjes als ontbijt. Het lekkerst eet je in kleine eettentjes of bij de stalletjes op straat.
's Morgens onderweg aten we yoghurt met cornflakes of een soort Brinta.
Ook vaak fruit, ter plekke schoongemaakt, ananas en pomelo.
We hebben In 15 onderkomens geslapen, waarvan drie zonder warme douche.
We hebben op zo verschillende plekken geslapen.
In Amphawa bij de drijvende markt, in de luxe badplaats Hua Hin met zijn Hilton hotel, in Prachuap Kiri Kan aan de boulevard waar de golven tegen aan beukten, in piepkleine vissersdorpje met geen enkele falang, bij Boudewijn in een nationaal Park, aan het strand in Khao lac, het mooie guesthouse in Phang Nga en het relaxte huisje op het strand in Phuket. Wat een afwisseling.
Op twee na, alle onderkomens beneden.
Onderweg de geluiden van de cicaden als een fluitketel die staat te koken, krekels, brommers, vrachtwagens, fluitende vogels. Wat we gemist hebben is 's ochtends om acht uur het volkslied dat door de straten schalde. Dat zal wel met de dood van de koning te maken hebben.
We hebben weinig van het overlijden gemerkt, alleen dat veel mensen in het zwart lopen.
We kregen genoeg aandacht onderweg. Vier vrouwen op de fiets. Duimen omhoog, getoeter van auto's en brommers, maar ook veel gegiechel. Het moet ook wel een grappig gezicht zijn, Els voorop en Liesbeth als hekkensluiter.
Opvallend was dat hoe zuidelijker we kwamen hoe minder tempels we zagen en meer moskeeën.
We hebben genoten van elkaar en zullen elkaar vreselijk missen.
Liesbeth en Annemarie bedankt, een fijne kerst en tot over vier weken.