2000 km staat op de teller

Dinsdag 7 januari 2014
Gebakken rijst, soep en papaja bij het ontbijt. Smaakte prima. De lunch sla ik de laatste dagen maar over. Drie keer zo’n maaltijd dat is te veel.
Ik heb heerlijk geslapen vannacht. Met ibuprofen lukt dat wel. Ik ben nog steeds snotverkouden, maar een pilletje helpt. Ik heb vanochtend ruim 40 km gefietst en ben de 2000 km ruim gepasseerd. Ik ben langs de zee naar het noorden gefietst. Leuke fietstocht.
Ik was net op pad toen ik de auto van Tourdeasia (foto bij vorig verslag) weer zag. Dezelfde begeleiders, maar andere gasten. Ik denk nu moet ik ze even aanspreken. De gasten kwamen uit Denemarken. Ik vermoed dat ze dagtochten doen van of naar Hua Hin. Een begeleider herkende mij van gisteren. Ik zei hem dat ik het zo grappig vond dat de begeleiders aan het werk waren en de fietsers met een biertje op strand stonden. Hij moest er wel om lachen. Ik kwam ze onderweg nog 2x tegen. Blijft leuk om medefietsers tegen te komen.
Onderweg weer velden vol ananas en nu waren ze al groter. Ook een mangoboom gezien. En heel veel bijeneters. Niels ik vind het nog steeds wow. Soms lijken ze door de zon net van goud. Ook veel ijsvogels en verschillende soorten reigers en nog veel meer. Er zat een eekhoorntje midden op de weg.
Je ziet veel kleine vissershaventjes. Mooi gekleurde bootjes. Dat verveelt nooit.
Annemarie, die grot was dus helemaal niet eng. Heel groot en heel hoog. Je hoefde nergens te bukken of doorheen te kruipen. Deze had je helemaal fantastisch gevonden.
Ad zo’n grot als toen zal ik nooit meer ingaan. Dat was te eng voor woorden. Hetzelfde geldt voor de grot in Khao Sok. Onverantwoord. Maar wel spannend dat wij die grotten toen gedaan hebben en ik heb er geen nachtmerries van.
En maken jullie je maar niet ongerust. Ik zorg heel goed voor mijzelf en beloof dat ik heel terug kom.
Woensdag 8 januari 2013
Mariëtte en Joost stappen vandaag in het vliegtuig. Welkom in het mooie Thailand.
Met mijn hoofd gaat het goed, ik voel het niet meer en heb zelfs mijn haar gewassen vanochtend. De verkoudheid gaat ook beter. Minder snotterig, wel wat blafferig. Gevaar voor beterschap zou mijn vader zeggen. Zo’n wijze man die vader van ons.
Na het weer overheerlijke ontbijt naar een Tesco gefietst. Ik ben nog steeds op zoek naar het boekje Survivor Thailand voor Els. Bijna 70 km (35 heen en 35 terug) en hadden ze het weer niet. Ik kon het wel bestellen, maar dat schiet niet op. Els, ik laat het nu maar los. We gebruiken de mijne wel samen en als je hem een tijdje wilt lenen dan kan dat ook.
Evengoed was het heerlijk om te fietsen, ongeveer hetzelfde als ik gisteren heb gefietst. Deze keer zag ik een hop. Helaas als je afstapt is de vogel meestal gevlogen. Jammer. Ik ga op zoek naar een foto van een hop die ik ooit in Vietnam heb gemaakt en die zet ik dan bij dit verslag.
Op de terugweg kwam ik langs een nature trail. Weer zo’n klimpartij over een rots door een bos. Ik blijk dat erg leuk te vinden. Afgestapt en er aan begonnen, maar deze was wel erg spannend en halverwege ben ik terug gegaan. Ik had geen zin om een misstap te maken en iets te breken en ik zag geen andere klauteraars.
Vanavond heeft Eed padthai gemaakt. Heerlijk. En om acht uur mocht ik een wensballon oplaten. Weer een belevenis.
Dit was het weer. Morgen ga ik het park maar weer eens onveilig maken. Misschien weer een of andere klauterpartij.
Ik word blij van jullie reacties. Bedankt.
Heel veel liefs en knufknuf van mij.
PS Van Ien en Jan heb ik een sms gekregen uit Cuba. Ze zijn ook aan het fietsen. Ze hebben geen wifi. Het gaat goed met ze en veel groeten.
Tekst: Bijzonder land. Indoctrinatie dat zie en hoor je. De mensen zouden wel anders willen. Gisteren zware dag, een stuk met de vrachtwagen gedaan. Weer is wisselend, nu bewolkt. Casas particularas zijn leuk met lekker eten, We genieten ervan. Dikke kus