Thuis

15 jan. 2019
Weer thuis na een prachtige reis van zeven weken door Thailand en Maleisië.
Begonnen met z’n vieren (Annemarie, Liesbeth, Els en ik) en na ruim twee weken met z’n tweeën (Els en ik) verder.
Wat een afwisseling. Phuket, zo vertrouwd. Overvaren naar Ao Nang met zijn kastgebergte, de eerste en laatste lekke band. Eindigen met z’n vieren op Penang in Maleisië. Slapen in een hotel op de 21e verdieping in George Town met zijn prachtige streetart. Daar het Taxibusje met Annemarie en Liesbeth uitgezwaaid.
Rode draad in de vakantie waren wel de apen. Bijna iedere dag kwamen we die tegen en iedere keer werden we er weer blij van.
Ook hadden we bijna iedere dag wel een flinke regen- en onweersbui. Dat friste de stoffige straat lekker op.
Els en ik hebben de goede beslissing gemaakt om in het westen te blijven. Na de paar klimmetjes in het begin, was de tocht voornamelijk vlak.
Omdat er overal veel rivieren en kanalen zijn is het heel groen en vruchtbaar. De natuur was zo veel mooier dan we verwacht hadden. De verschillende soorten palmen, vruchten, groentes. Een lust voor het oog.
De vogels onderweg zijn onvergetelijk. De verschillende soorten ijsvogels, reigers, neushoornvogels, slangenhalsvogel en ga zo nog maar even door.
De bevolking, zo divers, we hebben er van genoten. De moslims, boeddhisten, Indiërs, Chinezen met hun eigen gebedsruimtes, winkels, restaurants.
Het eten in Maleisië was even wennen, maar verrukkelijk. Veel groentes en curries.
Opvallend waren de mooie, schone accommodaties met heerlijke bedden.
We hebben ons veilig gevoeld. Sommige stukken weg waren spannend vanwege drukte, opbrekingen en geen fietsstrook (Carla daar hadden we ons beschermengeltje af en toe nodig), maar daarna de opluchting om dat achter je te laten en weer op een rustige weg te belanden, heerlijk.
De fietsen hebben het goed gedaan. Eén lekke band van Annemarie en dat was het.
Ook onze oude benen hebben het goed gedaan, we zijn tenslotte “sweet seventy”.
We hadden veel contact met de Maleisiërs. Ze zijn net als de Thai heel nieuwsgierig: waar kom je vandaan, hoe oud ben je, waar is je man, heb je kinderen?
Ze kennen Nederland van de voetballers en de tulpen.
Wat ons bij zal blijven zijn de zwemmende mensen met al hun kleren aan, je geen zonnepanelen of windmolens ziet, we bijna geen last hebben gehad van muggen. Ook zijn we opvallend weinig werelddfietsers tegen gekomen, terwijl er in het vliegtuig terug zeven fietsers zaten.
In Maleisië kom je, net als in Thailand, weekendfietsers tegen. Op de weg naar het vliegveld in Kuala Lumpur zagen we honderden fietsers die bezig waren met een toertocht van zestig km. Een heerlijk gezicht. Daar hadden we wel tussen willen fietsen.
Prettig dat veel Maleisiërs (jong en oud) Engels spreken.
Annemarie, Liesbeth en Els, we hadden het weer erg gezellig met elkaar.
We hebben totaal 1300 km gefietst en in 29 accommodaties geslapen.
Dit is het laatste bericht. Bedankt voor alle reacties. Veel liefs van ons en wie weet tot volgend jaar.