Ban Bung Khia Thung
Door: Jennie
Blijf op de hoogte en volg Jennie
17 December 2019 | Thailand, Bueng Kan
16 dec. 2019
Vroeg uit de veren, we wilden voor vertrek naar de Laos markt vlakbij het hotel. Jeetje, wat een grote markt. De prachtigste groenten en kruiden en heel veel kleding en andere spullen. We waren er half acht en het was al druk. De Laos mensen zijn vriendelijk. Ze hebben, net als de Thai, een vriendelijk glimlach voor ons. Je ziet allelei soort mensen. Keurige dametjes en tandeloze vrouwen. En ook hele gezinnen die spullen verkopen. Van de andere kant van de Mekong komen kleine bootjes met mensen om spullen te kopen.
Wat apart is, is dat de Mekong niet bruin ziet. Eerder Middelandse Zee groen/blauw. Misschien verderop wel.
We hadden een prima tocht van 60km. We fietsten nooit ver van de Mekong. Het eerste stuk mooi tussen de rubberbomen en wat km’s over de 212. Die is hier tweebaans. Ook hier weer een gedeelte met een apart fietspad ernaast.
Het grootste deel zo plat als in Nederland.
Ons uitgekozen hotel was vol. Er schijnt hier een festival te zijn. We hebben toch een kamer in een hotel gevonden. Prima kamer, alleen het bed lijkt wel een plank.
De Isaan (waar we zijn) beslaat 19 provincies ten noordoosten van Bangkok. Het is het grootste, maar ook het armste deel van het land. Er is weinig toerisme. Het is de meest authentieke regio van Thailand.
We konden pas om drie uur in het hotel. In een restaurantje raakten we aan de praat met twee dames uit Amerika die hier wonen. Leuke ontmoeting.
Bij onze ontbijtstop (joghurt met bananen) kwam er een jonge man bij ons staan. Hij had een mooie fiets, een trek. Hij sprak geen Engels, maar dat werd opgelost met zijn telefoon. Hij sprak in het Thais in en er kwam Engels uit en wij andersom. Aparte manier van communiceren.
17 dec
Wat een plekje hebben we weer gevonden. Kleine huisjes aan de Mekong.
We hebben 50 km gefietst, voornamelijk over kleine asfaltwegen. Een kleine 10 km over de 212, maar die gaat toch wel op een neer. Geen lange en hoge klimmetjes, maar pfffff. De binnenweggetjes zijn vlak. Daar voelen we ons net de Koningin van Lombardije. Zwaaien naar rechts en links.
Op een gegeven moment was de weg op, we hadden eerder af moeten slaan. Op zo’n moment bemoeit het halve dorp zich ermee. En allemaal vertellen of gebaren ze hetzelfde. Dat zijn leuke momenten.Een man met een kleintje op zijn arm stonk al behoorlijk naar lao lao.
We fietsten weer tussen de rubberplantages, maar ook groententuinen. O.a. Casave, tomaten, watermeloenen, bananen, papaya.
Het plaatsje van gisteren heette Bueng Kan en vandaag Ban Bung Khia Thung.
We hebben het erg naar ons zin in dit plaatsje en huisje.
Nou lieve mensen, dit was het weer.
Bedankt trouwens voor de leuke reacties.
Xxxx van ons.
Vroeg uit de veren, we wilden voor vertrek naar de Laos markt vlakbij het hotel. Jeetje, wat een grote markt. De prachtigste groenten en kruiden en heel veel kleding en andere spullen. We waren er half acht en het was al druk. De Laos mensen zijn vriendelijk. Ze hebben, net als de Thai, een vriendelijk glimlach voor ons. Je ziet allelei soort mensen. Keurige dametjes en tandeloze vrouwen. En ook hele gezinnen die spullen verkopen. Van de andere kant van de Mekong komen kleine bootjes met mensen om spullen te kopen.
Wat apart is, is dat de Mekong niet bruin ziet. Eerder Middelandse Zee groen/blauw. Misschien verderop wel.
We hadden een prima tocht van 60km. We fietsten nooit ver van de Mekong. Het eerste stuk mooi tussen de rubberbomen en wat km’s over de 212. Die is hier tweebaans. Ook hier weer een gedeelte met een apart fietspad ernaast.
Het grootste deel zo plat als in Nederland.
Ons uitgekozen hotel was vol. Er schijnt hier een festival te zijn. We hebben toch een kamer in een hotel gevonden. Prima kamer, alleen het bed lijkt wel een plank.
De Isaan (waar we zijn) beslaat 19 provincies ten noordoosten van Bangkok. Het is het grootste, maar ook het armste deel van het land. Er is weinig toerisme. Het is de meest authentieke regio van Thailand.
We konden pas om drie uur in het hotel. In een restaurantje raakten we aan de praat met twee dames uit Amerika die hier wonen. Leuke ontmoeting.
Bij onze ontbijtstop (joghurt met bananen) kwam er een jonge man bij ons staan. Hij had een mooie fiets, een trek. Hij sprak geen Engels, maar dat werd opgelost met zijn telefoon. Hij sprak in het Thais in en er kwam Engels uit en wij andersom. Aparte manier van communiceren.
17 dec
Wat een plekje hebben we weer gevonden. Kleine huisjes aan de Mekong.
We hebben 50 km gefietst, voornamelijk over kleine asfaltwegen. Een kleine 10 km over de 212, maar die gaat toch wel op een neer. Geen lange en hoge klimmetjes, maar pfffff. De binnenweggetjes zijn vlak. Daar voelen we ons net de Koningin van Lombardije. Zwaaien naar rechts en links.
Op een gegeven moment was de weg op, we hadden eerder af moeten slaan. Op zo’n moment bemoeit het halve dorp zich ermee. En allemaal vertellen of gebaren ze hetzelfde. Dat zijn leuke momenten.Een man met een kleintje op zijn arm stonk al behoorlijk naar lao lao.
We fietsten weer tussen de rubberplantages, maar ook groententuinen. O.a. Casave, tomaten, watermeloenen, bananen, papaya.
Het plaatsje van gisteren heette Bueng Kan en vandaag Ban Bung Khia Thung.
We hebben het erg naar ons zin in dit plaatsje en huisje.
Nou lieve mensen, dit was het weer.
Bedankt trouwens voor de leuke reacties.
Xxxx van ons.
-
17 December 2019 - 12:21
Henk:
hoi meiden het ziet er allemaal weer leuk uit niet dat stadse gedoe en een heerlijke troep markt geniet lekker verder hier mis je ook niets groetjes Henk -
17 December 2019 - 13:13
Carla:
Een huisje op paaltjes. Is dat voor het overstromingsgevaar of tegen de beesten?
Leuk verslag weer Jen en Els.
Maar Henk, ze missen jou vast wel! ;-) -
18 December 2019 - 21:50
Karin Singeling:
Leuk weer Koninginnen. Zwaai -
18 December 2019 - 21:55
Dopi:
opnieuw op post in Thailand en opnieuw boeiende verhalen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
