Zoutpannen

21 jan. 2020
Een van de mooiste tochten van de vakantie vandaag. We moesten eerst met een pontje over. Dit was een pontje zonder rijplank. Geen probleem, een sterke meneer tilde de fietsen met bagage zo aan boord. Die meneer ging iedere dag een keer heen en weer (net als Drs.P). Hij had een tas brood mee voor de meeuwen. Ik kreeg ook brood in mijn handen geduwd. Net als in Nederland eten ze het brood bijna uit je handen.
De fietsen van de boot af hetzelfde, sterke mannen genoeg.
Aan de andere kant van het water, was meteen een wereld van verschil. Zo rustig. Het is heel waterrijk hier. Grote meren met veel vogels en waarschijnlijk ook vis. Een genot om om je heen te kijken.
Jammer is alleen de troep bij de huizen. Het lijken wel vuilnisbelten.
Op een gegeven moment stuurde Maps me ons de bocht om. Deze weg was het einde. Ook veel water, maar ook zoutpannen. We zitten vlak bij zee. Zo’n mooi gezicht. Ze waren ook zout aan het oogsten (of heet dat anders). Met kruiwagens, heel zwaar werk in die hitte.
We zagen op een wandschildering bij die zoutpannen, dat er lepelaars moeten zijn. Die hebben we helaas niet gezien, komt misschien nog.
We zitten nu in een vrij nieuw hotel. Grote kamer, de fietsen staan er in, maar die kunnen ook op het balkon.
Het hotel heet The Eight en het stadje Samut Sakhon. We hebben drie nachten geboekt. Je kan hier o.a. naar zee fietsen.
Hier vandaan fietsen we vrijdag zover mogelijk door naar Lad Krabang en als de wegen te druk worden zoeken we een pickup die ons het laatste stuk wil brengen.
De foto’s zijn te mooi om niet meteen te plaatsen. Dat ga ik nu dan ook doen.
We genieten nog steeds. Lfs